[Usunięto w ramach akcji okaleczania bloga] Napatrzyłem się na propagandowe sztuczki, na manipulowanie ludźmi. Na ogłaszanie rozdmuchanych sukcesów, na miażdżenie słowem tych, co ośmielają się myśleć po swojemu. Nasłuchałem się - z pierwszej ręki podawanych - opowieści o znikaniu ludzi, tępym terrorze strachu. Widziałem grożenie palcem, pięścią. Znam zwyczaj pomawiania przeciwników politycznych o choroby psychiczne, takoż wieloletniego przetrzymywania w zakładach psychiatrycznych osób o innych poglądach.
Nie mogłem wyprowadzić się z Armii Czerwonej, bo gdy zmieniałem miejsce zamieszkania była już Aleją Korfantego. Korfantego, który ostatnie miesiące życia spędził w celi na Pawiaku, za II RP. Historia i polityka tragicznie skrzeczą.
27 lat po przełomie roku 1989 czas zdaje się zapętlać. Jedynie słuszna opcja polityczna. Większość absolutyzowana. Władza faktycznie sprawowana przez wąską partyjną grupę, prezes partii niczym gensek. Kalumnie rzucane na będących w opozycji do niej. Narodowe media odprawiające seanse nienawiści („dzielą się na frakcje, zwalczają, szarpią między sobą, a władza potrzebuje spokoju”). Każda metoda dozwolona, manipulacje grubymi nićmi szyte. Dyskredytowanie ostateczne. Zagęszczanie. Eskalacja słownictwa.
Nauczyłem się żyć tak, żeby przeżyć i potrafić sobie rano spojrzeć w oczy w lustrze. Miałem dość czasu, by się nauczyć. Żyć swoje życie z boku, po swojemu, nie zwracając większą niż niezbędna uwagi na działania i przekaz medialny władzy. Nie spodziewałem się, że ta umiejętność jeszcze mi się przyda, odkurzam ją jednak, bo takie czasy.
Sam mam mało czasu, życie krótkie, każdego dnia ubywa go. Zajmować się chcę tym co ważne, podróżą przez życie, a właściwie tą częścią tej podróży, jaka jeszcze przede mną. Ważę słowa, bo czuję się odpowiedzialny za to, co mówię. Miłego dnia i roku miłującym władzę i tym co do władzy aspirują życzę.
Komentarze